झोप उडवून आयुष्य विखरून गेला,
आश्वासन देऊन जेव्हा विचार निघून गेला।
सुखाला जेव्हां तडपतांना पाहिलयं,
डोळ्यातील अश्रूंनी हदय भरून गेला।
केले किती प्रश्न मला आरस्याने,
जेव्हां देह पहायला त्याला गेला।
तोंडातील शब्द केव्हाच गोठून गेले,
जेव्हा तो विचार अलगद निघून गेला।
उतरवले काही शब्द मी कागदावर,
तेव्हा तो विचार अलगद निजवून गेला।
✍ महेश तेजराम हातझाडे
No comments:
Post a Comment